Gökyüzünün yağmurla aydınlandığı gece
Bir yüz görürüm yabancı bir bilmece
Bilmem ki kendim miyim ya da kimdir kendim
Bir gördüğüm gözleridir ışıldar bana sade’ce
Soğuğun kalbime dokunduğu gece
Yüzümün aksine çoktur yüreğimin kırışıklıkları
Bilmem ki yalnızlıktan mı sebebi ya da sebebi mi yalnızlığın
Duyamıyorum onu haylidir, ya da duymuyorum
Söyleyecekleri bir o kadar fazla
Söyledikleri ise kısalıyor gittikçe.
Rüzgarın tenime dokunduğu gece
Biricikliği getirdi bana bilmece
Bilirim ki rüzgar bitecek sessizce
Yine de hissetmeye değmez mi?
Gökyüzünün yağmurla ıslandığı gece
Tüm yıldızlar söyler fısıltıyı andıran bir çığlıkla
Aydınlanır gökyüzü gerçeğin ısıtan şarkısıyla
Kalbimi ısıtan şarkı örter bedenimi
Cennete inanmasam da görürüm gölgesini
Bilsem de geçmişin öldüğünü acıtır izleri eski prangaların
İşte böyle bir gecede
Süzülürüm ben karanlıkta toz zerresiymişçe
Bilmem ki gerçek nedir ya da bilinebilir mi gerçeklik
Bakınca hissettiğim gerçeğe
Gözlerimi kapattığımda dokunurum ancak.
_ _ _
Bir gülme alıyor beni
Önümdeki hayatın tecellisi mi
Yoksa büyük bir küstahlıktan mı ileri gelir bilinmez.
Gençliğin tutkuları mıdır düşüncelerim
Yoksa yansıması mı benliğimin
Doğru olduğumu hisseden yüreğe inanmalı mı?
Yahut iddia mı etmeli sadece siyahlardan daha az siyahı olduğumu?
Parıltım kendi ışığımdan mıdır, etrafın karanlığından mı?
Bilmem ki ışık karanlık mıdır ya da karanlıklar da ışır mı?
Ancak ışığın karşısında kapanır gözlerimiz.
Zannederiz ki ışıyanlar en karanlık olanlardır.
Gözlerimde yıldızları gördüğüm gece
Yüreğimin umutları körüklüyor parıltıyı
Kendim doğru kişi midir kendim?
Yeter mi yıldızlarım yolumu aydınlatmaya?
_ _ _
Aynı hayat gibi bir gece
Belki bir hece anlamı belki binlerce
Belki pek önemli belki önemsizce
Belki bir kıvılcımdı aniden giden
Belki bir yangın yarattı ebediyete
İşte böyle bir gece
Ya zamanımı dolduran ölüme doğru
Ya da her an ölen zamanlarımı rüzgara yazdığım.
-2022
Comments