Burdan bakınca anladım sanıyorum dünyayı
küçükken ağaçlar daha bir uzundu hatırlıyorum
ellerimi ısıtmaya başlayınca güneş
herşey gibi o da evcilleşti sanıyorum.
Oysa ağaçlar göğü benim için kaplarkendi hala
her sokakta kükürt dolu bacaları görünürdü şehrimin
babamın söz verdiği futbol topunu beklerdi
çarpık rahleler önünde büktüğüm dizlerim.
Ve dizlerimin yara beresiyle koşardım
anne babamın gömülmek istediği fındık tarlalarında
ne zaman seyirtsem gözlerimi gökyüzüne hatırlardım
o tarlalarda samanyoluna bütün çıplaklığıyla bakardım.
Ben nefret etmeyi öğrenince değişti sanırsam herşey
sanırım ağaçlar da o sıralarda uzamaya başladı.
Arkamda kaldı şiirlerimle ağlayan o kızlar
ve her bayram gördüğüm bir toprak tümseğin anlamı.
Yüzmeyi de bilmezdim zaten deniz de arkamda kaldı
zaten benim için deniz hep
ağzıma sürdüğüm ilk alkolde
kayaya vurulan dalga kadardı.
Comments